เราจำต้องเป็นกระเพาะอาหารของกันและกัน
...being stomach of each others..

นิทรรศการ:  เราจำต้องเป็นกระเพาะอาหารของกันและกัน  (...being stomach of each others… )                                 
ระยะเวลาในการจัดแสดง :  26 สิงหาคม – 26 ธันวาคม 2554
เปิดนิทรรศการ : 26 สิงหาคม 2554   เวลา : 18.00 น.
ศิลปิน : ปรัชญา พิณทอง
สถานที่:  หอศิลป์บริการ, บริเวณคิวมอเตอร์ไซด์รับจ้างด้านข้างหอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพ

              มหานคร (BACC)
ภัณฑารักษ์ : กลุ่มชั่วคราว

กิจกรรมในวันเปิดนิทรรศการ 26 สิงหาคม 2554
-   18.00 น. ประธานกล่าวเปิดนิทรรศการพร้อมกับเปิดสัญญาณระบบเครือข่าย
-   18.15 น. ลงทะเบียนเพื่อรับสูจิบัตรนิทรรศการ
-   18.30 น. เชิญแขกผู้มีเกียรติร่วมรับประทานอาหาร
 

Call 1900-888-770

โครงการตามความคิดของการสร้างงานและสร้างเสียงที่มีการดำเนินงานในการให้บริการการสื่อสารโทรคมนาคม รู้จักกันเพียงแค่เป็นโปรแกรมคอมพิวเตอร์ในรูปแบบของเสียงที่ช่วยให้ผู้ใช้สามารถป้อนและดึงข้อมูลผ่านทางโทรศัพท์

ผมเสนอความคิดในการเชิญชวนศิลปินจำนวนหนึ่ง เมื่อ พิสิฎฐ์กุล ควรแถลง ขอให้ผมเข้าร่วมแสดงนิทรรศการ /การแทรกแซงของพื้นที่การเคลื่อนไหว ในรูปแบบของกลุ่มบริการมอเตอร์ไซค์รับจ้าง

ความคิดที่จะย้อนกลับสู่พื้นที่การเคลื่อนไหวไปยังพื้นที่ของเสียง คำว่า "การเคลื่อนไหว" จะเปลี่ยนเสียงรอบข้างที่มีอยู่จริงๆบนท้องถนน ไปยังสถานที่ที่ไม่มีตัวตน (ไม่มีสถานที่นั้นอยู่) ซึ่งไม่จำกัดวิธีการเข้าถึงเสียงเหล่านั้น คำเชิญที่ผมเสนอให้ Pisitakun เป็นส่วนน้อยของสิ่งที่เราจะเห็น แต่เราควรฟัง นอกจากนี้ยังมีพื้นที่ที่ตั้งอยู่ในเซิร์ฟเวอร์ของผู้ให้บริการโทรคมนาคม ผมจะขอเรียกว่า "ถ้ำ" ซึ่งเป็นการแปรเปลี่ยนความจริงที่ถูกเคลื่อนย้าย ดั่งในปัจจุบันที่คนถูกตั้งไว้ที่อื่นและจะเคลื่อนย้ายเลื่อนไหลไปตามการฟัง

The project based on the idea of building and generating audible work that operating in the Audiotext telecommunication service, simply known as voice response application that allows users to enter and sometime retrieve information over the phone.

I propose the idea of inviting number of artists choices by the artist Pisitakun Kunatalaeng when he asked me to join the exhibition/intervention of the mobility space in form of Motor-Taxi service group.

The idea is to reverse the mobility space to an audible space, the word "mobility" is transformed the ambient sound of reality on street to the non-place with no limit of access. the invitation that i propose to Pisitakun is become less of what we shall see but what should we listen to. Moreover, the space is situated in a telecom provider server, hereby i shall call it "a cave" in which transform the being displacement of reality. the present of a person is set to elsewhere and move in the flow of listening methodology.